Nieuws

Ongeveer twee derde* van de Nederlandse bedrijven of organisaties zegt zich wel eens schuldig te maken aan arbeidsuitbuiting oftewel mensenhandel**, rekening houdend met het feit dat men medeverantwoordelijk is voor flexibele arbeidskrachten.

FairWork heeft sinds 1 april 2020 rechtstreekse ondersteuning geboden aan ruim 100 ongedocumenteerden met corona-gerelateerde vragen. Verder hebben we contact met steunorganisaties over ongeveer 100 andere mensen zonder verblijfsvergunning, die problemen hebben vanwege de coronacrisis.

FairWork wordt overspoeld door vragen van kwetsbare migranten die geraakt worden door de coronacrisis.  In de eerste vier weken van de Nederlandse crisis hebben we 263 corona-gerelateerde vragen van migranten ontvangen, ongeveer 65 vragen per week. Dit is ruim vier keer zoveel in vergelijking met de tijd voor corona: in 2019 ontvingen we gemiddeld 14 vragen per week. 

FairWork ontvangt een groeiend aantal vragen van ongedocumenteerde werknemers die niet meer kunnen of mogen werken en daardoor in ernstige financiele problemen komen. We hebben twee voorbeeldbrieven voor werkgevers opgesteld, die werknemers zelf naar hun werkgever kunnen sturen of mailen om het gesprek over hun situatie te openen.

FNV, CNV, CoMensha en FairWork hebben per brief de aandacht gevraagd van de vaste kamercommissie voor Sociale Zaken en Werkgelegenheid voor arbeidsmigranten en COVID-19.

FairWork zet zich tijdens deze coronacrisis extra in voor migranten in Nederland, onze doelgroep. Alle medewerkers werken natuurlijk vanuit huis, via internet en telefoon. Wat is ons aanbod op het gebied van informatievoorziening en ondersteuning?

Belangrijke informatie over Corona voor arbeidsmigranten in Nederland

Misschien zit u plotseling zonder werk vanwege het Coronavirus / COVID19. Mogelijk moet u dus terugkeren naar uw land van herkomst. Controleer voordat u vertrekt de voorwaarden in uw arbeidsovereenkomst en zorg ervoor dat u uw rechten krijgt.

Dit project richtte zich de afgelopen drie jaar op het in beeld krijgen van kwetsbare, geïsoleerde slachtoffers van mensenhandel ‘achter de voordeur’ in Amsterdam. Denk hierbij aan sectoren als huishoudelijk werk, kinderoppas of in familiebedrijfjes. Vaak komen dader en slachtoffer in dit soort zaken uit dezelfde gemeenschap, en vaak uit dezelfde familie. Dat maakt zelfidentificatie en ontsnapping ingewikkeld.

Stel: Je wilt een open gesprek met je cliënt over de toekomst, maar de optie van terugkeer lijkt bij voorbaat onbespreekbaar. Wanneer ga je toch dat gesprek aan, zodat alle mogelijkheden onderzocht kunnen worden? En hoe doe je dat op zo’n manier dat je jouw cliënt actief betrekt in het nadenken en beslissen over zijn of haar eigen toekomst?